Mudponds en Koibroed.
Zoals ik aangegeven had is het bij een succesvolle kweek van groot belang om de jonge broed zo snel mogelijk buiten op de mudponds te plaatsen. Indien men dit niet doet komt de Koibroed toch al snel veel essentiële ontwikkeling te kort die zij later ook eigenlijk niet, of in ieder geval met zeer veel moeite nog in kunnen halen. Dit zal altijd hun latere ontwikkeling negatief beïnvloeden en of zij dit nog ooit kunnen herstellen in hun latere ontwikkeling is maar zeer de vraag en eerlijk gezegd denk ik zelf van niet.
Mudpond is niet mudpond ?
Raar om dit zo te schrijven, maar als men de kwaliteit van de mudpond bedoelt en zeker de geschiktheid om daarin elke variëteit optimaal te laten ontwikkelen is dit dus per definitie niet het geval. Niet elke mudpond is geschikt voor elke variëteit. Indien men niet kweekt en dus meerdere mudponds naast elkaar ziet liggen is dit ook moeilijk te geloven. Vaak als ik zeg dat we van 4 mudponds die gewoon naast elkaar liggen verschillende resultaten hebben zie je mensen al ongelooflijk met een “ het zal wel” gevoel kijken. Als men in deze vijvers kijkt en dan naar de kleur van het water word toch al snel duidelijk dat er toch iets van waarheid in deze uitspraak moet zijn.
Ze zijn namelijk even groot en diep. Ook is het aangeboden voer en de visbezetting hetzelfde en toch als je naar de kleuren van het water kijkt is dit geheel anders. De ene is lichtgroen terwijl de andere veel donkerder groen is. Daar tussen ligt weer een andere mudpond met veel bruiner water. Er moet dus iets zijn wat deze zo verschillende kleuren moet veroorzaken.
Als het water al zo verschillend is van kleur dan moeten logischerwijze ook de water samenstellingen verschillend zijn. Anders kan de ene niet bruin zijn en de andere groen. Deze omstandigheden beïnvloeden ook de pigmenten op de Koi. Sommige vijvers zijn daardoor veel beter geschikt voor de rode kleur en andere weer veel minder. In sommige vijvers is het zelfs niet aan te bevelen om daarin Kohaku broed te plaatsen omdat deze teveel rood verliezen, of juist te veel rood houden. Dit heeft echter ook voordelen als men daarvan gebruik maakt. De vijvers waar de Kohaku teveel rood verliezen zijn namelijk uitermate geschikt voor Shiro Utsuri, Platinum Ogon, Chagoi, Soragoi en bijvoorbeeld Asagi. Deze variëteiten zijn juist in het voordeel als zich niet teveel of juist geen rood of geel tonen ontwikkelen. Waar veel mensen niet of nauwelijks over nadenken is dat bijvoorbeeld een Shiro Utsuri of Platinum Ogon kweek ook geheel anders gevoerd word als alle andere Koi met een rood pigment. Vaak word er niet verder over nagedacht maar het is logisch dat Shiro Utsuri het beste gehouden worden in vijvers met een laag rood aandeel. Ook logisch dan men de Shiro het liefst geen enkel kleurversterkend voeding wil geven waardoor de witte huid zelfs ook maar iets minder word. Dat is wel vaak de reden waarom zij in de Privé vijvers vaak geliger en in ieder geval minder helder en diep wit zijn. Hier word namelijk in de regel wel regelmatig voer met een kleurversterker gegeven.
De vijvers waar deze te veel rood behouden zijn daarnaast weer veel geschikter voor Yamabuki, Kigoi, Hariwake, Beni Kumonryu, Karashigoi, Hi Utsuri, Ki en Kin Ki Utsuri, Aka Muji, Goshiki en Kujaku. Juist deze variëteiten zijn gebaat bij een sterke en volle kleur ontwikkeling. In dit rijtje vallen vooral de Hariwake, Beni Kumonryu, Goshiki en Kujaku op. Dit zijn namelijk de variëteiten die ook wit in hun ontwikkeling hebben.
Bij de Hariwake en Beni Kumonryu is het belangrijk om in het eerste jaar zo stabiel mogelijk te ontwikkelen. Dit om juist op latere leeftijd de diepere pigmentatie en scherpe aftekening te behouden.
De Goshiki en de Kujaku juist om het rood zo sterk mogelijk te behouden. Deze variëteiten verliezen namelijk vaker hun diepe rood en gaan over in een veel oranje achter rood. Ook krijgt het grijs meer kans om zich door te zetten op een zwakkere kwaliteit rood. Juist bij de opgroei deze rode kenmerken positief beïnvloeden geeft dus voordeel naar de toekomst.
De mudponds waar de Kohaku, Sanke en Showa het beste in ontwikkelen is waar niet te veel rood verloren gaat, maar ook die waar ze niet te rood blijven. Juist bij deze variëteiten is het belangrijk dat de mudponds de regels van de tekening leveren. De kenmerkende tekening eisen bij Kohaku en Sanke zijn duidelijk. Wat bij Showa echter opvalt is dat bij veel top Showa helemaal geen Kohaku achtige tekening aanwezig is. Erger nog; Juist veel top Showa hebben een zeer slechte Kohaku tekening. Indien met het zwart weghaalt blijft er vaak een slechte Kohaku over. Bij een Showa is dus het rood zeker belangrijk, maar ook de ontwikkeling van het Sumi. Dit mag weer niet teveel, maar ook niet te weinig zijn. Het mooiste is als het Sumi het rood en zwart als het ware omspeeld.
Het is dan ook van de weinige variëteiten waar meerdere wegen naar Rome leiden.
Voorbeeld van een Japanse Grand Champion Showa zonder het belangrijke Sumi.
Volgende week deel vier.
De selectie en de kenmerken van selecteren.